Artykuł
HISTORIA
Najdawniejsze dzieje miasta spisane są w „Księgach miasta Łobżenicy”. Księgi pisane były w języku polskim i łacińskim. W nich spotyka się nazwę miasta, której pochodzenie do dzisiaj ma kilka wytłumaczeń: Łobżenica, Lobzenica, Łobżenice, Lobzenice. W aktach grodzkich nakielskich wymieniona jest również nazwa Lobzencza i Lobzenicza.
Historia Łobżenicy sięga XI wieku. Dokumenty historyczne podkreślają, że miasteczko to leżało wówczas na szlaku handlowym, który to łączył układ Krzyżaków z miastem Toruń i Gdańsk. Znajdowała się tutaj również,jedna z wielkopolskich, komora celna.
Położenie geograficzne pomiędzy Polską Centralną i Pomorzem Gdańskim dawało naturalne położenie między dwoma ośrodkami gospodarczymi co bezpośrednio przekładało się na rozwój gospodarczy tego małego miasteczka szlacheckiego. Doprowadziło to w efekcie do tego, że Łobżenica stała się największym ośrodkiem miejskim Krajny.
Historia podaje, że Łobżenica przed 1438 rokiem otrzymała prawa miejskie i była miastem prywatnym. Rok uzyskania praw miejskich jest w historii wskazywany na dwie daty. Pierwsza z nich to 1314 rok, kiedy to, zgodnie z materiałami historycznymi 9 lutego Łokietek nadał Pałuce Wincentemu Piotrowiczowi prawo lokacji w Łobżenicy miasta na prawie magdeburskim. Nie jest udowodnione w jakim miejscu wydano przywilej – źródła podają następujące miejscowości: Dobrzyń nad Wisłą, Dobrzyca pod Jarocinem, Dobra koło Turka.
Druga data związana jest z rokiem 1356. Poruszona jest ona w przywileju Jana Korzboka Łąckiego z 1639 roku, i tam wspomniane jest o tym, że Łobżenica otrzymała prawo magdeburskie od króla Kazimierza Wielkiego
Rozwój gospodarczy został zahamowany w latach 1431 i 1457, kiedy to Krzyżacy zniszczyli Łobżenicę. Jednak Łobżenica dalej działała i dzięki rozwojowi handlu miasto bogaciło się i rozbudowywało. W efekcie w XVI wieku stało się największym miastem Krajny. W 1606 roku osiedlili się w Łobżenicy kupcy szkoccy, którzy utworzyli tzw. Nowe Miasto, zwane wówczas Małym Gdańskiem. W latach 1612-1630 istniała w Łobżenicy prywatna mennica, w której bito drobne monety miedziane tzw. Denary Krotoskich, oznaczone herbem Bróg. Pamiątką po mennicy są nazwy ulic w południowej części miasta: Złota, Srebrna, Mennicza. W połowie XVII wieku miasto nabyli Grudzińscy, zwolennicy reformacji, którzy stworzyli w Łobżenicy silny ośrodek protestancki. Cechą charakterystyczną było to, że mieszkańcy Łobżenicy należeli do grupy osób aktywnych gospodarczo. Najbardziej popularnym rzemiosłem było piwowarstwo, sukiennictwo i handel Księgi podają, że kupcy łobżeniccy prowadzili handel gospodarczy z następującymi miejscowościami: Bydgoszcz, Chojnice, Poznań, Gniezno, Wałcz, Toruń, Gdańsk.. Mieszkańcy zajmowali się również uprawą ziemi, hodowlą trzody chlewnej, bydła i owiec. Struktura rzemiosła znana jest dopiero po XVI wieku. Ludność trudniła się rolnictwem i sukiennictwem. Dalszy rozwój miasta, umożliwiający Łobżenicy uzyskanie statusu jednego z największych miast Polski, nie nastąpił.
Nie było to wynikiem prowadzenie złej polityki rozwojowej. Przyczyną były zdarzenie siły wyższej i wydarzenie panujące w kraju. Liczne zarazy a także wojny zahamowały rozwój społeczno-gospodarczy miasta. Źródła historyczne podają, że pod koniec XVII wieku Łobżenica znajdowała się w stanie zniszczenia i wyludnienia. To położenie na ziemiach, które było częstym miejscem bitew sprawiło, że wielokrotne palenie, grabienie, niszczenie doprowadziło do całkowitego zahamowania wzrostu gospodarczego miasteczka. W XIX wieku, wraz z upadkiem sukiennictwa i pobudowaniem linii kolejowych omijających Łobżenicę, dalszy rozwój miasta uległ zahamowaniu
Miasto Łobżenica wyróżnia się spośród innych małych miejscowości tym, że nadal został zachowany charakterystyczny układ miejski, który obowiązywał w związku z faktem nadania praw miejskich. To specyficzny układ czworobocznego rynku, z naroży którego wychodzą cztery ulice. Dwie ulice wychodzą z naroży południowych a dwie z północnych. Obecnie to ulice o następujących nazwach: Krótka, Powstańców, Pocztowa, Wyrzyska. Piata ulica biegła w kierunku północnym – ulica 1 Maja.